فراوانی پوسیدگی دندان و بیماری‌های لثه در بیماران دیالیزی کلینیک تخصصی دندانپزشکی و دیالیز مجتمع دارو یی و درمان هلال ایران

مقدمه: با توجه به اهمیت بهداشت دهان و دندان در ارتقای سلامت بیماران دریافت کننده دیالیز و لزوم توجه بیشتر دندانپزشکان و مسئولان وزارت بهداشت در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی برای این قشر خاص، در این مطالعه فراوانی و وضعیت پوسیدگی لثه و دندان در بیماران دیالیزی مرکز هلال‌احمر تهرانپارس بررسی شد. روش‌ها: این مطالعه مقطعی درسال 1384 در 69 بیمار همودیالیزی مرکز هلال‌احمر تهرانپارس به روش نمونه‌گیری سرشماری انجام شد. روش جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت مشاهده، معاینه و مصاحبه بود. علاوه بر اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیمار وضعیت دهان و دندان نیز بررسی شد. یافته‌ها: میانگین (انحراف معیار)DMF در کل افراد 9/9± 2/17و در افراد دارای دندان 6/2± 44/11 بود. میانگین (انحراف معیار) NIDCR 4/25±5/34 بود. 8/45% بیماران بدون دندان استفاده شبانه از پروتز داشتند. 2/54% از بیماران بدون دندان لقی پروتز فک پایین داشتند. 5/37% از بیماران بدون دندان دارای ضایعات دنچر استوماتیت در فک بالا بودند. از نظر درگیری فوکا در دندان‌های مورد نظر 5/41 درصد درگیری فورکا درجه یک و 8/26 درصد فورکا درجه دو داشتند. 2/51 درصد افراد مشکلی از نظر درگیری فورکا نداشتند. از لحاظ آماری بین درگیری فورکا و مدت دیالیز ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد (P=0.654). از نظر جرم فقط 1/11 درصد از افراد جرم نداشتند و 9/88 درصد دارای جرم زیر لثه‌ای و2/62 درصد فقط دارای جرم بالای لثه بودند. از لحاظ دفعات مسواک زدن حدود یک سوم افراد مسواک نمی‌زدند یا گاهی اوقات مسواک می‌زدند. از نظر روش مسواک زدن نیمی‌از افراد روش افقی را برای مسواک زدن به‌کار می‌بردند. ارتباط معنی‌داری بین DS در فک بالا و استفاده شبانه از پروتز یافت نشد. نتیجه‌گیری: بیماری کلیه و دیالیز اثری در پوسیدگی دندان ندارد و باعث تشدید آن نمی‌شود که احتمالاً به‌دلیل خاصیت آنتی باکتریال اوره بزاق در این افراد می‌باشد. در این خصوص لزوم مطالعات بیشتر در سطح جامع و گسترده‌تر و با توجه به رژیم‌های غذایی و دارویی ضروری به‌نظر می‌رسد.